Dag 6

Het belooft een mooie dag te worden aan de kust bij Antalya. De zon schijnt volop en we hebben er zin in. Allereerst staat een bezoek aan de 'juwelier' op het programma. Het zij zo, maar niet iedereen is enthousiast en gaat liever mooie dingen bekijken. We krijgen in het Nederlands uitleg over de firma en welke prijzen er gewonnen zijn. De fabricage van sieraden vindt plaats in Istanbul en de demonstratie ruimte, waar diamanten worden geslepen, is vanwege zondag gesloten. Helaas, want dat hadden we wel willen zien. Al snel worden we naar de 'shop' gedirigeerd waar verkopers ons al staan op te wachten. Iedere verkoper spreekt keurig Nederlands en probeert uit alle macht sieraden te verkopen. Rustig kijken is er niet bij en dat is jammer. Al snel gaan we op zoek naar de uitgang. Via de 'voordelige' zilver afdeling komen we bij de koffie-corner waar ook lederwaren worden verkocht. Alles is er natuurlijk erg voordelig, aldus de verkopers. Ook in deze grote zaak is afdingen tot ongeveer 1/3 van de prijs mogelijk. Wij gaan liever naar het volgende excursie-onderdeel, de Antieke Stad Perge.

De ruïnes van Perge liggen zo'n 17 kilometer ten westen van Antalya. De naam Perge is afkomstig van een plaatselijke Anatolische taal en werd voor het eerst in de historie genoemd toen Alexander de Grote in 334 v.Chr. hier langs kwam. Maar al eerder was Perge een belangrijke stad met een geheel eigen Perge-cultus en vele bezoekers uit de antieke wereld. Zo ook de Romeinse politicus Caius Licinius Verres. Hij was beslist geen lekkertje. Hij kwam hier in 79 v.Chr. met als doel het verdrijven van piraten in dit gebied maar roofde vervolgens zelf alle steden van Pamphylia leeg waaronder de tempels van Perge en Artemis. Hij nam alle rijkdommen mee naar Rome. In een later stadium werd de stad dan ook een deel van het Romeinse Rijk.
De eerste opgravingen van de stad vonden in 1949 plaats onder toezicht van Prof. Mansell. We betreden de Antieke Stad via de hoofdpoort. De geschiedenis van Perge is rijk en we luisteren allereerst naar de zeer gedetailleerde uitleg van onze gids Ahmed. De twee Hellenistische ronde torens staan in de steigers waardoor we de binnenplaats achter de torens niet goed kunnen zien. Deze werd rond 121 n.Chr. door de vrouwelijke Plancia Magna omgevormd tot een ceremoniële binnenplaats die zij decoreerde met beelden. Ook bouwde zij, ter ere van Keizer Hadrianus, achter de binnenplaats een monumentale poort van twee verdiepingen met beelden van Keizers, Keizerinnen en hun familieleden. Plancia Magna was ook de hoofdpriesteres van de Artemis Tempel en werd zeer gewaardeerd in Perge. Haar beeltenis zie je veelvuldig terug op de vele zuilen in Perge.

De Artemis reliëf met beeltenis van Plancia Magna

Ten oosten van de Hellenistische torens bevindt zich de Agora, voorheen een vierkant gebouw. In het midden van de Agora bevinden zich nog de ruïnes van de Tache Tempel. Rond de Agora staan veel zuilen, destijds mooie galerijen en winkels. Veel zuilen ook op de voormalige boulevards van negen meter breed die van noord naar zuid en van oost naar west lopen. In het midden liepen waterwegen waarbij kleine watervallen ontstonden. Water is altijd belangrijk geweest in Perge, Terzijde van de Hellenistische torens bevinden zich onder andere de badhuizen. Technisch vernuft zien we bij de watersystemen die zich binnen dit complex bevinden.
De laatste jaren zijn hier veel beelden en beeldhouwwerken opgegraven. De mooiste beelden die in het Antalya museum zijn tentoongesteld komen hier vandaan. Met een schat aan nieuwe kennis verlaten we met een voldaan gevoel de Antieke Stad Perge.

Na de lunch krijgen we 'vrije tijd' in Antalya om te shopppen of gewoon de stad beter te leren kennen. Wij kiezen voor dat laatste en gaan met vele anderen richting de Oude Stad en de haven. Op het grote plein boven de Oude Stad staat een groot standbeeld van Mustafa Kemel, de eerste president van Turkije met de bijnaam Atatürk, (voor)vader van het volk. Mustafa Kemal is altijd een voorvechter geweest ten aanzien van politieke en sociale hervormingen. Hij kwam na de 1e wereldoorlog in opstand tegen zowel de heersende Sultan als de geallieerden die het Anatolische land bezet hielden. Hij zorgde voor een nieuwe grondwet, maakte Ankara de nieuwe hoofdstad van Turkije, tekende het verdrag van Lausanne met de geallieerden, maar kende ook veel tegenstand van de conservatieve tegenpartij. Daarbij dronk hij veel te veel alcohol wat niet werd toegestaan in de Islamitische gemeenschap. Desondanks heeft 'Atatürk' een haast mythische status en zijn beeltenis prijkt nog steeds in openbare ruimtes en op de Lira, de Turkse munteenheid. Een persoon om je wat meer in te verdiepen.
Het zicht op de Oude Stad is mooi en behalve de rode daken zien we ook de Yivli Minare, met een fluitvormige minaret, een Moskee en de stadsmuren met de Hardrianus-poort. Via trappen dalen we af naar de Oude Stad met in alle straatjes terrasjes en souvenirs en komen dan bij de haven van Antalya. De meeste fraai gerestaureerde gebouwen langs de haven dienen nu als uitgaanscentrum of restaurant. Het is plezierig om langs de vissers- en toeristische boten te slenteren maar de tijd voor het maken van een boottocht is te kort. Dat bewaren we voor morgen. Natuurlijk gaan we ook de 'Nieuwe' stad in en vanwege zondag is ook de plaatselijke bevolking in grote getale aanwezig. De winkels zijn allemaal open, het is een drukte van belang en het ziet er allemaal bijzonder 'Westers' uit. Na het nuttigen van een kop koffie op het terras van de 'Rendez-vous' keren we laat in de middag weer terug naar ons hotel in Lara.