Rondreis Marokko 2012
Dag 12, 13 en 14
van Marrakech naar Essaouira
Dinsdag 27 maart
Vandaag gaan we Marrakech verlaten. Punctueel zit het hele gezelschap om 09.00 uur
in de bus en staan alle koffers weer gebroederlijk naast elkaar in de bagageruimte.
De afstand vandaag naar de kustplaats Essaouira bedraagt maar 180 kilometer.
Onderweg strijken we in het plaatsje Sidi Moktar neer op het terras van Restaurant
Atlas voor de inname van wat bruin vocht, koffie genaamd. Koffie Americano,
Cappuccino of een klein kopje Marokkaanse koffie. Sommigen houden het nog even
op de hier veel gedronken 'Muntthee'. Net voor aankomst in Essaouira krijgen we
nog even de gelegenheid om een overzicht foto maken van de plaats en haar omgeving.
Hier groeien met name de thuya-bomen, eucalyptus, tamaris, olijfbomen en de
bijzondere arganiabossen, uniek in deze streek en op onze aarde. Van de pitten
van de vruchten van deze boom wordt een fijne olie gewonnen met een typische
hazelnootachtige bijsmaak. Geiten spelen hier een bijzondere rol in en komen
later in dit reisverhaal aan bod.
Het is inmiddels hoog tijd voor de lunch die we gebruiken op het buiten terras
van een restaurant, met uitzicht op zee. Dat vis een belangrijk element is in
Essaouira zien we duidelijk aan de menukaart. Het eten is hier verrassend goed
en het zal de komende dagen dan ook regelmatig gasten ontvangen afkomstig uit
Nederland. Deze middag zullen we nog doorbrengen met onze gids aangevuld met
een plaatselijke gids. Hij zal ons alle wetenswaardigheden vertellen over de
plaats en voorgaan naar de belangrijkste punten binnen de Medina. Onder de
arcaden verhandelen handelaren hun groente, specerijen of vlees. De vismarkt
is tevens de ultieme verzamelplaats voor de aanwezige kattenkolonie.
Aan het einde van de Rue Lallou slaan we rechts af naar de Scala de la Kasbah
met de geschutstellingen van het noordelijke deel van het bastion. In de
gewelven van het voormalige wapendepot proberen verkopers van souvenirs en
kunst hun waren aan de man te brengen. Vanaf de open ronde toren is het
uitzicht over zowel de stad als de zee de moeite waard. De zee laat zich
hier van haar mooiste kant zien als de golven breken op de vele rotspartijen
aan de voet van het bastion. Tot aan het einde van een breed platvorm staat
een rij bronzen kanonnen opgesteld met de wapens van Castilië en Aragon. Er
staat echter ook een bijzonder kanon bij met het wapen van de Nederlandse leeuw.
De smalle en rechtlijnige straatjes met de vele souvenirshops komen vrijwel
allemaal uit op het grote Moulay Hassan-plein. Hier bevinden zich ook de
meeste terrassen met heerlijke koffie of muntthee. Vanaf nu kunnen we op
eigen gelegenheid de stad verder verkennen tot de bus ons voor de laatste
keer naar ons laatste hotel zal brengen. Al snel lopen we richting de haven
want daar is het een drukte van belang. Voor de toegangspoort naar de haven,
de 'Porte de la Marine', zijn vissers bezig met het verwerken van de gevangen
vis. De vele meeuwen zijn er gek, ze vechten om de kleinste stukjes afval die
de vissers achter hun rug weggooien. Het is een prachtig gezicht. Van de verse
vis en schaaldieren kan volop worden genoten bij één van de vele eetkraampjes.
Achter de 'Porte de la Marine' ligt de eigenlijke haven waar de vissersboten
terugkomen van zee. De boten en sloepen worden hier nog op traditionele wijze
gebouwd. In de 15e-eeuw ontdekten de Portugezen de mogelijkheden van een haven
op dit punt en bouwden de eerste stadsmuren van de stad, de Scala. De stad
kreeg destijds de naam Mogador. Sinds de 18e-eeuw en de tijd van Sultan Sidi
Mohamed Ben Abdellah is de haven verder uitgegroeid. Hij besloot dat de haven
de belangrijkste van het land zou worden en zorgde voor het uitnodigen van
diverse landen en stammen, liet consultaten bouwen en nodigde zelfs een
belangrijke Joodse gemeenschap uit. Het toenmalige Mogador werd de eerste
haven die handel dreef met de niet-islamitische wereld. Pas in de 20e-eeuw
kreeg de stad zijn huidige naam Essaouira, de 'welgetekende'. Nog steeds is
de visvangst belangrijk voor de stad maar heeft wel steeds meer concurrentie
van grote maatschappijen. Hier wordt de gevangen vis aan wal gebracht en snel
verhandeld. Het is een geweldig gezicht om te zien en om mee te maken. Dit
is het echt leven van Essaouira.
Op het geplande tijdstip zijn we allemaal weer bij de bus voor het vervoer
naar Hotel Al Jasira waar we voor een paar dagen afscheid nemen van Youssif,
Bourba en Karim. Van af dit moment zijn we allemaal zogezegd 'op ons zelf'
aangewezen. Onze kamer is niet riant, het warme water duurt even voordat het
de douche bereikt maar de t.v. doet het prima en we hebben zelfs een klein
balkonnetje waar we net samen op kunnen zitten. We verblijven hier slechts
drie dagen dus we maken er geen probleem van. Van wentelen in pure luxe
kunnen we ook hier niet spreken.
Woensdag 28 maart en we zien geen blauw in de lucht. Er is zelfs geen spoor
van een beetje zonneschijn. Alleen het ontbijt is de laatste dagen van deze
reis inbegrepen en dat is in Hotel Al Jasira prima. De dag brengen we door
met wandelen over het strand naar het centrum van Essaouira, slenteren door
de Medina en we gaan weer even terug naar de Scala. We snellen ons naar de
haven waar net twee vissersboten gaan binnenkomen. Het is wederom een belevenis
om mee naar huis te nemen. Dat doen we maar niet met de vis.
Wel hebben we niet alleen een supermarkt gevonden met stokbrood en lekkere
Pardano kaas maar ook een slijterij waar we een paar flessen wijn kunnen
kopen. Alcohol wordt vrijwel nergens verkocht maar het is in deze winkel
toch wel erg druk, en dat zijn niet allemaal toeristen. De wijn wordt verpakt
in kranten en een zwarte plastic tas. Zou niemand zien of weten dat dit juist
erg opzichtig is? Op ons piepkleine balkonnetje genieten we van een glas wijn
en stokbrood met vrij 'dure' Pardano kaas. De wijnglazen van het hotel zijn
door ons zorgvuldig bewaard in het kluisje op de kamer. Soms kan iets heel
simpel en lekker zijn. Dineren doen we in het restaurant waar we gisteren de
lunch hebben gebruikt en we zijn daar niet de enigen van het reisgezelschap.
Ook donderdag 29 maart laat de zon zich nauwelijks zien. We wandelen nog
maar een keer naar de Medina waar we alsnog Marokkaanse slofjes kopen voor
onze kleindochter en natuurlijk dingen we af van de vraagprijs. Tijdens de
middag wandeling over het strand is de wind kil. Gelukkig beschikken we
over een paar heerlijk warme vesten. Met uitzondering van een aantal
kite-surfers en een paar kamelen is het strand helemaal leeg. Het is
jammer dat gedurende deze twee vrije dagen de zon het volledig heeft laat
afweten. Gelukkig hebben we ook heel veel mooie dagen gehad. Zo gaat de
dag voor ons in alle rust voorbij. Ook andere medereizigers hebben de
laatste dag opnieuw de Medina doorkruist en gezorgd voor het op peil houden
van de Marokkaanse economie. Ook deze avond gebruiken we de maaltijd in
het restaurant aan zee. Helaas hebben we de naam van het restaurant niet
genoteerd maar naast een visgerecht hebben we er ook een heerlijke
biefstuk gegeten. Terug op de kamer is het wederom tijd voor het inpakken
van de koffers. Morgen is de rondreis door Marokko echt voorbij.
